Thailand 2016 / 2017 / 5

Tot m'n enkels in de blubber.... wat een drama, je kan overal je bus neer zetten, maar onze chauffeur vind het nodig om te stoppen midden in een modderpoel. Al kan je vier meter ver springen, dan nog heb je geen droge grond. Ik waad me door het water richting de bagage. Hij zal toch niet de moed hebben om de boel uit te laden? Ik vis m'n tas uit het bus ruim en kijk eens even waar ik een vervoer kan regelen naar het hotel. Staat me daar een grappig kereltje met een paraplu, nog maar een tand in zijn mond druk brabbelend. Ik versta er geen ruk van, maar hij heeft een taxi. Normaal gesproken hou je de plu boven je gast om die naar je auto te brengen, maar dit kereltje dacht daar anders over. Hij was droog en ik werd steeds natter hahaha geweldig.
Na m'n gebruikelijke verkennings tocht van de buurt en wat foto's gemaakt te hebben, ga ik de dagen plannen. Wat doe ik wanneer en hoe ga ik dit doen.
Ik huur een scooter. Na eerdere ervaringen, lees vorig jaar, weet ik de prijs. Daar mogen ze iets boven zitten, maar niet veel. De rek zit hem in of je met volle tank moet achter laten of niet. Nu kost een volle tank net geen anderhalve euro dus spannender zal het niet worden. Na een platte grond van de omgeving opgehaald te hebben, vraag ik nog even hoever het rijden is naar de bergen......... ze schieten in de lag. Meer dan 50 kilometer. Heg nog steg ken ik hier, maar ik ga er voor. Het is een kleine zes kilometer de stad uit, en als ik nu maar recht door rijd dan moet het goed komen aldus een drie koppige receptie zonder al te veel Engels. Als je de weg niet kent dan is vijftig kilometer best ver, maar ik hou de bergen maar in de gaten, dan kom ik er vanzelf. Hoe verder ik ga hoe stiller het word. Ik rij door thee plantages, kleine dorpjes en raak steeds verder van de bewoonde wereld. Het is een super mooie omgeving en na de watervallen bekeken te hebben, ga ik terug via "wat rong khun" een zeer afwijkende bouw van de huidige tempels. De foto's heb ik inmiddels op fb geplaatst dus Tsja je ziet wat ik bedoel. En dan te bedenken dat dit complexs pas in 2070 klaar is. Het is een waanzinnige rit. Na de rit met Nico op Phuket schrik ik niet zo snel meer van afstanden op de scoot. Wat ik vergeet is dat we toen met ze drieën waren en Nico de weg wist. Ik loop nu een beetje in m'n eentje te klunen en dat valt direct niet mee. Ik hoef geen vliegtuig te halen, dus als ik verdwaal en een nacht niet in het hotel ben dan is dat maar zo. Rijd een stuk rustiger ga ik je vertellen. De kilometers gaan voorbij. Ik bezoek een markt, denk dat hier nog heel Weinig toeristen zijn geweest, drink Een koffie bij iemand thuis op de stoep, en kom totaal tot rust. Wat is het toch lekker geen dagelijkse druk, geen prestatie drang, geen verplichtingen alleen maar rust en genieten.

Bangkok. Ik ben op....... en wil graag naar jomtien, het beste deel van pattaya heb ik me laten vertellen. Het is een stukje van 150 kilometer. Taxi kosten zijn 1500 bath (€37,50) Dat is bijna duurder dan mijn vliegticket. Het moet niet gekker worden!! Je kan ook met de bus en dat is 120 bath scheelt een stukje, maar ja dan moet je wachten en in pattaya nog met tuctuc naar hotel. Nu is m'n plan om er niet langer over te doen dan 30 min om een taxi te scoren. Mijn prijs is 500 bath. Dit zal moeten lukken, alleen ben ik nog aan het broeden hoe.
Nonchalant leun ik tegen een betonnen zuil. Observeren en leren, je kunt zo veel zien aan mede reizigers en mensen die hun diensten aanbieden, houding, verbaasdheid, onwetendheid, oog contacten, gebaren en noem maar op.
Het is nu kiezen, kiezen wie ik er tussen uit pik om de kosten die ik niet wil hebben door een ander te laten betalen.
Het eerste paar wat ik op het oog heb is een stel. Dit is niet ideaal. Zij zullen gaan voor een fiftyfifty prijs. Dat is me te veel. Ik zoek twee vrienden of vriendinnen. Het liefst jong. Jonge mensen zijn makkelijker te beïnvloeden. 1500 delen door drie is mijn verkoop truc. Ik moet het alleen even handig brengen. Twee blonde gasten rond de 25/30 jaar lopen door mijn gezicht veld. Bingo denk ik. Bij de taxi's zie ik verbaasdheid er volgt een discussie, maar afdingen heeft hier geen zin. Kwestie van te veel aanbod en te kort taxi's. Nu komt Bobby in actie. Een zin heb ik, als die niet werkt neem ik de bus. "Cost share?" Zeg ik in m'n beste Engels. "Each fivehundred" ik laat ze niet nadenken. Er op en er over is m'n motto. It is less than 1500 zeg ik!!! Twee paar verbaasde ogen kijken me aan, en dan beginnen ze langzaam te lachen...... oké oké zeggen de heren. We rijden samen weg, truc gelukt.


Pattaya is een stad van vele uitersten. Ik zal dit proberen samen te vatten in m'n laatste schrijven voor deze vakantie. Een foto rapportage zal op fb volgen.