Thailand 2016 / 2017 / 6
Blijf op de hoogte en volg Bob
21 Januari 2017 | Nederland, Petten
Daar zit ik dan, ver weg van mijn principes. Aan een heerlijke koude fles Singha. Ik spuug niet in een biertje, maar eerst ontbijten is wel het minste wat je moet doen. Het liefst ook een lunch en dan met deze hitte smaakt een koude fles erg lekker.
Na niet meer dan een halve liter koffie vanmorgen, loop ik de boulevard af richting het bus station. Ik wil alvast een ticket hebben voor donderdag als ik naar Bangkok moet. Ontbijt en lunch zal ik onderweg nemen. Een heerlijke papaya salade.
Het is een paar straten hier vandaan waar ik al een paar keer eerder een salade besteld heb. Bij een lief Thais meisje, eentje die de liefde in de salade stop. Eentje die vraagt wat je precies wil. Spicy or not spicy. Eentje die lacht als je met een smile van oor tot oor je salade eet. Eentje die het waardeert als je een welgemeende fooi geeft. Eentje die over straat roept naar andere verkopers als ze je aan ziet komen lopen de volgende dag voor weer een salade..... en juist nu, nu ik zo'n trek heb, nu staat ze er niet! Ben ik te vroeg? Heeft ze een vrije dag? Ik weet het niet, dus loop ik verder opzoek naar het bus station.
Ik loop verder over de boulevard. Ik kom aan bij het gedeelte waar de speed boten vertrekken en terug komen. Speedboten met drie motoren van ieder 225 pk. Speedboten vol met toeristen. Toeristen die massaal naar de drijvende opstap stations in zee worden gebracht. Hier kunnen ze aan een parachute een paar rondjes boven zee maken. Ik tel de parachutes en blijf hangen op 34 stuks. 34 stuks...... wat een bussinus is dat zeg pffff. Je kan als toerist geen kant op. Eenmaal op zo'n vlot midden in zee zit je vast. Meer dan 100 personen per opstap plaats en snel tel ik er een stuk of zes. Er worden foto's gemaakt. Natuurlijk, dat doen ze overal. Ook bij ons in de zo lieve Efteling en sixflags, en dan verkopen voor schrikbarende bedragen. In nl proberen we met onze mobiel stiekem een foto te maken van de foto. We zijn niet gek en geven geen geld voor een foto waarop je met je ogen dicht geknepen zit en je handen in de lucht de achtbaan af suist, neeee wij willen de foto wel, maar dan gratisss...
Hier gaat dat niet. De meeste toeristen hier die het parachute hangen ondergaan, zijn chinezen. Chinezen doen alles in kudde gedrag. Chinezen worden bij elkaar gehouden door een opper chinees die met een stok waaraan een herkennings doekje bungelt de kudde bij elkaar houd. Als er nog enige twijfel is van kopen, dan zorgt opper chinees er wel voor dat er minimaal een wat koopt. En dan hahaha als "een"schaap over de dam is.........
Ik loop verder. Verder weg bij mijn salade die continu in m'n gedachte zit. Ik ga op de terug weg wel weer langs denk ik. Ik kom er toch langs en dan eet ik maar een uur later.
Een water spatje valt op m'n schouder. Gevolgd door nog een. Het was al zo vreselijk benauwd vandaag. De druppeltjes worden er meer en al snel is het een behoorlijke bui. Ik steek de straat over en ren een van de vele bar's in. Natuurlijk kan je hier niet even schuilen zonder consumptie te nemen. Koffie heb ik genoeg gehad, frisdrank hou ik niet van en in water kakken vissen. Ik kom dus uit bij een singha. Tegen m'n principe dat wel, maar ja nood breekt wetten denk ik en klokkend laat ik het me smaken.
Pattaya van oudsher een klein vissers dorpje en na ontdekt door de Amerikanen (lees Google) uit gegroeid tot een enorme badplaats.
Het was niet mijn bedoeling hier heen te gaan, maar de route die ik min of meer voor ogen had voor ik naar Thailand ging, kwam steeds te veranderen. Was het niet door persoonlijke overweging, dan was het "weer" wel een van de redenen.
Vanuit Patong was de bedoeling om met de boot naar krabi te gaan en dan met de bus via khai sok verder omhoog het noorden in. Maar ja door het vele noodweer en de tal van overstromingen, ben ik maar direct naar het noorden gegaan. Het binnenland is prachtig en je kan er weken verblijven om steeds wat nieuws te zien, maar ja de kust he.... die blijft trekken.
Pattaya dus. Niet te ver bij Bangkok vandaan, vanwaar ik later weer naar huis vlieg. De stad is er een van uiterste. Rijkdom en armoe liggen dicht naast elkaar. Er is, buiten het verschil van zon en maan, geen verschil tussen dag en nacht. Alles gaat hier 24/7 gewoon door.
Ik breng wat dagen door op strand, kleur wat bij en geniet van het water.
En dan is het weer tijd om naar huis te gaan. Nog een lang weekend vrij en dan weer aan de bak. Welke uitdaging krijg ik dan weer?
Iedereen bedankt voor het lezen en tot een volgende keer.
Na niet meer dan een halve liter koffie vanmorgen, loop ik de boulevard af richting het bus station. Ik wil alvast een ticket hebben voor donderdag als ik naar Bangkok moet. Ontbijt en lunch zal ik onderweg nemen. Een heerlijke papaya salade.
Het is een paar straten hier vandaan waar ik al een paar keer eerder een salade besteld heb. Bij een lief Thais meisje, eentje die de liefde in de salade stop. Eentje die vraagt wat je precies wil. Spicy or not spicy. Eentje die lacht als je met een smile van oor tot oor je salade eet. Eentje die het waardeert als je een welgemeende fooi geeft. Eentje die over straat roept naar andere verkopers als ze je aan ziet komen lopen de volgende dag voor weer een salade..... en juist nu, nu ik zo'n trek heb, nu staat ze er niet! Ben ik te vroeg? Heeft ze een vrije dag? Ik weet het niet, dus loop ik verder opzoek naar het bus station.
Ik loop verder over de boulevard. Ik kom aan bij het gedeelte waar de speed boten vertrekken en terug komen. Speedboten met drie motoren van ieder 225 pk. Speedboten vol met toeristen. Toeristen die massaal naar de drijvende opstap stations in zee worden gebracht. Hier kunnen ze aan een parachute een paar rondjes boven zee maken. Ik tel de parachutes en blijf hangen op 34 stuks. 34 stuks...... wat een bussinus is dat zeg pffff. Je kan als toerist geen kant op. Eenmaal op zo'n vlot midden in zee zit je vast. Meer dan 100 personen per opstap plaats en snel tel ik er een stuk of zes. Er worden foto's gemaakt. Natuurlijk, dat doen ze overal. Ook bij ons in de zo lieve Efteling en sixflags, en dan verkopen voor schrikbarende bedragen. In nl proberen we met onze mobiel stiekem een foto te maken van de foto. We zijn niet gek en geven geen geld voor een foto waarop je met je ogen dicht geknepen zit en je handen in de lucht de achtbaan af suist, neeee wij willen de foto wel, maar dan gratisss...
Hier gaat dat niet. De meeste toeristen hier die het parachute hangen ondergaan, zijn chinezen. Chinezen doen alles in kudde gedrag. Chinezen worden bij elkaar gehouden door een opper chinees die met een stok waaraan een herkennings doekje bungelt de kudde bij elkaar houd. Als er nog enige twijfel is van kopen, dan zorgt opper chinees er wel voor dat er minimaal een wat koopt. En dan hahaha als "een"schaap over de dam is.........
Ik loop verder. Verder weg bij mijn salade die continu in m'n gedachte zit. Ik ga op de terug weg wel weer langs denk ik. Ik kom er toch langs en dan eet ik maar een uur later.
Een water spatje valt op m'n schouder. Gevolgd door nog een. Het was al zo vreselijk benauwd vandaag. De druppeltjes worden er meer en al snel is het een behoorlijke bui. Ik steek de straat over en ren een van de vele bar's in. Natuurlijk kan je hier niet even schuilen zonder consumptie te nemen. Koffie heb ik genoeg gehad, frisdrank hou ik niet van en in water kakken vissen. Ik kom dus uit bij een singha. Tegen m'n principe dat wel, maar ja nood breekt wetten denk ik en klokkend laat ik het me smaken.
Pattaya van oudsher een klein vissers dorpje en na ontdekt door de Amerikanen (lees Google) uit gegroeid tot een enorme badplaats.
Het was niet mijn bedoeling hier heen te gaan, maar de route die ik min of meer voor ogen had voor ik naar Thailand ging, kwam steeds te veranderen. Was het niet door persoonlijke overweging, dan was het "weer" wel een van de redenen.
Vanuit Patong was de bedoeling om met de boot naar krabi te gaan en dan met de bus via khai sok verder omhoog het noorden in. Maar ja door het vele noodweer en de tal van overstromingen, ben ik maar direct naar het noorden gegaan. Het binnenland is prachtig en je kan er weken verblijven om steeds wat nieuws te zien, maar ja de kust he.... die blijft trekken.
Pattaya dus. Niet te ver bij Bangkok vandaan, vanwaar ik later weer naar huis vlieg. De stad is er een van uiterste. Rijkdom en armoe liggen dicht naast elkaar. Er is, buiten het verschil van zon en maan, geen verschil tussen dag en nacht. Alles gaat hier 24/7 gewoon door.
Ik breng wat dagen door op strand, kleur wat bij en geniet van het water.
En dan is het weer tijd om naar huis te gaan. Nog een lang weekend vrij en dan weer aan de bak. Welke uitdaging krijg ik dan weer?
Iedereen bedankt voor het lezen en tot een volgende keer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
